Monday, September 04, 2006

İsminin baş harfinden başladım yolculuğuma.Seni bulmak için tüm alfabeyi adım adım dolaştım.Aslında bu yolculuğun kendimi bulmak için olduğunu anladım zamanla.Sende mi bulcaktım kendimi yoksa sen sadece bahane miydin bu yolculuk için.















Bir nefestin sonunda sen de bittin ama geri dönüşün olacak hep bu bedene..Ben yaşamaya ihtiyaç duydukça sen hep olacaksın içimde..Yolum uzun kendimin ne tarafta olduğunu bilemiyorum. Kendimi vurdum yollara.Yürüdüğüm yerler hiç tanıdık gelmiyor ama yürüyorum dur durak dinlemeden kendimi bulmak uğruna.Sen içimdeki nefes olduğun sürece yürümeye devam ama ben öldükten sonra da içimde kalmalısın aslında...

1 comment:

Anonymous said...

gördüm ki Yaratan herkesi yola düşürecek bi iz çıkarırmış karşısına, belli belirsiz bir iz, takibi de pek güç... sonra seyyah kesilirmişiz, az gidip, uz gidip dere tepe düz giderekten unutuverirmişiz ne aradığımızı. ama öyle kaptırırmışız ki bunu sorgulamaya koyulmaksızın yola devam edermişiz... yedi başlı ejderhalar,uğur veren börtü böcekler, dile gelen dağlar taşlar... ve kelamından nasibimizi aldığımız bilgeler çıkarmış yolumuza... ve tükenirmiş oklar, takip edecek... nihayetine erebildikse, görürmüşüz ki "way be biz neymişiz!.." meğerse maksat "özün keşfi"ymiş... bizi yola düşürense belki de bir garip hayalmiş...