Kapılar çalındı ardında kimsenin olup olmadığı düşünülmeden..Fazla zorlanmadı hiç bir ümit, zaten yorulmuştu ruhlarımız...Daha fazla tahammülüz yoktu bu aydunlığa , karanlığa açmıştık ilk seferde gözlerimizi..Şehirlerarası bir otobüsün penceresinden sensizliğin kilometrelerini izlemek gibi her adımda her saniyede senden uzaklaşmak gibi..Bir yere gitmiyorum ama yinede uzaklaşır gibi..Keşke yaşayabilsem hiç başlamamış gibi....