Lise 2 de başladı senle dostluğumuz.Gerçi ilk olarak arkadaştık sonra dost olduk sonrada kardeş..işte kadermiş durduramadık önünü..Lise 2-3, İhsan hocanın kursu ,dersane derken iyice bağlandık birbirimize..Aşk denen birşey gerçekten varsa bile bizimkisi ondan öteydi çünkü şimdi farkediyorumda sen varkende bir sevdiceğim yoktu ama yalnızlık bana bu kadar zor gelmiyodu.Kendimi darda hissettiğimde yanına gelirdim,arardım her koşulda sana ulaşmanın bir yolunu bulurdum..Şimdi öyle hissettiğimde,özellikte bir dönem çok baktım telefonda T harfine ve C harfine(taner ve cocukozgur) arada gözüme ilişiyor ne kadar sıyrılıp gider gibi olsanda hayatlarımızdan birşey seni bize hatırlatıyor...Pitihlede konuşurduk aslında unutmak hiç istemiyorum,unuttuğumu hissettiğimde bile huzursuz oluyorum..Acın bile bir başka güzel bea kardeşim..En son görüştüğümüzde senle Kızılay Yapı'nın önü,Sakarya,Kurtuluş çok güzeldi :) biz saçlarımızı kestirmiştik her ne kadar sen Serhanı önce görmüş ve haberini almışsanda beni ilk kez o zamandan sonra kısa saçlı görmüştün..Aklımda kalanlar Serhan'ın Kurtuluştaki evde seni kaybettiğimizi söleyişi,msn de en son görüşmemiz (keşke atlayıp gelseydim diyorum size) son gününde telefonumun kapalı olup senin yanında olamayışım...Çok şey var aslındada son zamanlara dair bunlar geliverdi aklıma....Senin taziyeni foruma yazarkenki kadar olmasada duygulandım,yaşarıverdi gözlerim...Seni özledik,unutmayacağız,unutturmayacağız....
