Hayat izdüşümleri bıraktı hayatımda ,her düştüğüm anda.Damgalanmış gibiydim.Ya birisi beni çok seviyordu yada ölesiye nefret ediyordu..Kestiremedim.
Bazen sevildiğimi düşündüm tıpkı bir anne sevgisiyle ..Hasta evladına zorla ,burnunu tutarak şurup içeren..Koşan evladını takipte birşeyler yedirmek için zorla..
Ama her zaman devam etmedi bu fikir ..İsyanlardaydım ama korkarak ve itaat ederek..Biliyordum bana bu kaderi tayin edeni ..İnançlıydım ama insanım ya neden demekten kendimi alamıyordum..Hani olur ya bazen o iyi niyetin ardındaki kandırılmışlık duygusu..Düşünmeden edemiyordum ama düşündüğüm içinde kendime kızıyordum..
Şimdi anladım neden buraya sürüklendiğimi..Yada şöyle anlatayım biz veririz kararları ama hayat bizim dışımızda kendi kararlarını verir ,çünkü bizim dışımızda bir iradesi vardır hayatın ve dışımızdaki kişilerin ..Biz kararlar almaya çalışsakta dışımızdaki hayat bizim kararlarımıza karşı durarak yada onaylarak bizi olmamız gereken yere yönlendirir..Burası son durak mıdır bilemiyorum ama bildiğim olmak istediğim yerin burası olduğu ..
