Böyle salak ruh halleriyle kalkıyorum bazen.Güzel geçen günlerin ardından sanki bir daha yaşanmicak gibi onları özlüyorum.Özlem duyduğumuz başka şeyler de var hazır özlem demişken ;) ...Umut etmek,savaşmak lazım ama askerlerinin ölmesine göz yumamayan bi komutan gibiyim artık savaşamam diyorum başka şeyler yitirme korkusu bunca yitirişin kaybedişin ardından kazanmak bile eskisi kadar cazip gelmiyor...

İşte yine birgüne başladık.Güneşi gördük ama içimizde hissedemedik ,ısınamadı ruhumuz hala..Doğal güneşler yetmiyor bazen bu tip ısınma eylemlerine kendi suni güneşimizi yaratmamız lazım geliyor ama işte onlarda doğmayınca bazen ruhumuz ,bedenimiz donup kalıyor...

DOĞ ARTIK ....SENSİZ BIRAKMA BENİ BU YABAN ELLERDE...