Bu yazıyı yazmak bugün İskenderuna giderken otobüste geldi aklıma nede olsa bende bi şehrin içinden geçiyordum..Bu şarkı uzun zamandır dinlemesemde sevdiğim şarkılardan birisi.Belki çoğu kişi bilmez bilenlerinde yeterince anladığını düşünmüyorum...Bu da sanırım Feridün Düzağaç'ın bir albümüne Orjinal altyazılı adını vermesinin nedeni...Otobüs yolculuklarında eğer yalnızsanız mesafe o kadar da önemli değil,düşünme fırsatı bulursunuz..Düşünmek insanı kendisinden uzaklaştırır ki insan kendinden uzaklaştıkça acılarından kurtulur..
Aslında bu yazıyı yazmayı planladığım ruh halim daha farklıydı ki sonra yazarken değişmiş ki kendimi çok kasmışım ...Şu anda o zamanda değilim tarih değişti belki de bende ama hala içimden şehirler geçiyor..Olduğu yerde huzuru aramak varken farklı koordinatlarda macera peşinde koşmak bizimkisi..Herşey gerçek olma iddiasını sürdürürken ben en yalanlarını seçiyorum kendimize gerçek olarak..Öle salak bi ruh halinde içindeyim şimdi yani şimdi daha ii gibiyim arada geliyolar bana işte aklım gibi..İçimden şehirler geçiyor .Şehirlerarası bir otobüsün penceresinden sensiz bi gecenin yada gündüzün nasıl olduğunu seyrediyorum kimi zaman ..Kimi zaman sabit bünyemde evimin penceresinden ,sensiz bir yer nasıl yuva oluyor onuda anlayamıyorum,izliyorum aynı manzarayı..İnsanlar geçiyor sokaktan sensizliğimden habersiz...İmla kurallarının ,noktalama işaretlerinin arkasına saklanmış bir huzuru arıyorum kuralları pek bilmediğim için aramızda ii değil onlarla bi türlü bulamıyorum.....
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
bi şehirden kaçar gibi kendimden kaçıyorum bazen...
pek manidar satırlar gelir de dilimin ucuna; ne wakit yazacak olsam kalemimi bırakırım bi yana. ben nasıl saplanıp kaldımsa bu buhrana, onları tutsak etmek istemem o hüzün dolu satırlara...
Post a Comment