Wednesday, November 21, 2007

Tutmaya çalıştı kadının elini.İzin vermedi kadın buna ve çekti kendini geriye..Bir daha teşebbüs etmedi adam.Halbuki kaç defa tutmuştu o elleri ve bırakmamaya yeminliydi..Anılar geçti gözlerinin önünden kopuk film şeritleri gibi ama herşey taptazeydi ..Boğazındaki düğümler , içindeki nefret ,gözlerindeki yaşlar ,içindeki acı gibi..Kendine anılarında bu kadar yakın olanın şimdi elinden kayıp gitmesine üzüldü ve hayalleriyle gerçekler arasındaki bu tezatlık kafasını bulandırdı.Sölenmeye çekindi o son sözü zaten kelimelerin bittiği yerdeydi ama gözlerinden süzülen yaşlar son noktayı koydu düştüğü tozlu yola..Sizde biten bir aşkın son perdesini izlediniz..

2 comments:

fersiz said...

yazındaki gözyaşı kelimesi çağrışım yaptı bana..benim de son perdem oynandı be hia...hem benimki monologdu...

...ta kalbimin suyunun sıkılmasından geliyormuş gibi ulaştı gözlerime tuzlu gözyaşım,gözüm buğulandı göremedim önümü,kırptım sonra gözyaşlarım düştü kaldırıma bastım üstüne aynı anda...ve bitti..gözyaşı imzam oldu.

şimdi üzgünlükmüş şuymuş buymuş...bunların hepsini birbirine bulayan pis bir hissizlik var üstümde,yaşam belirtisi var...ne mutlu bize...

paylaşayım dedim.

Destiny said...

yıllar önce cevap vermemişim.nedense bunları atlamışım .belki görürsün.çok güzel sözler .imzamı sadece suskunluklar yada gözyaşları koyuyor bu hayatta.en azından bu ana kadar böyle oldu.hiç mutlu olmadım diyemem ama uzun zaman oldu yaşamayalı. ağzımın dolusuyla gülemedim uzun zamandır.