güzel birgündü ,eksiklere rağmen...

Bugün sabah kalktım gece 4 te yatmama rağmen 10 da forumdaydım..timhatla gamzezgi şimdi isimlerini vererek kendilerini deşifre etmek istemiyorum :D bile şaşırmışlar...sanırım ulu önder hmck nın ardı sıra androidliğe doğru ilk adımlarımı atıyorum...sonumuz hayrola....12 civarı hmck la cafede buluştuk..yaws ne adamdır şu can yaws .insan hiçmi bıkmaz usanmaz şu oyundan ama orda otururken bizimle olsanız ...süper espriler çıkıyor..bazen kendime bile şaşıyorum...işte 5 gibi buluşcamız için şans işte oyundanda koptum...canı oyunla başbaşa bıraktım..sonra tamda emin olmama rağmen seyir cafenin yerinden çünkü fazla gitmemiştim...zorlanmadan buldum..işte kimse gelmemiştir diyerekten kapının önünde beklemeye başlicaktım ki timhat izin vermedi karşımdan geliyodu daha önce görmeme rağmen tahmin ettim çünkü tanımadığım ve resmini görmediğim tek kişiydi...yinede bir çekindim ilk başta ...bi süre göz göze kaldık ...çok romantik bir ortamdı :D nese içeri geçtik...gamzezgiylede tanıştım...bu sayede timhatın gerçek yüzünüde öğrendik..kendi itiraf etti ama :D sonra teker teker döküldü hepsi...pissycikin sınavı geçmiş onada sefindik...ozzynin de gelmesi ayrı bi sürprizdi benim için...haberim yoktu gelceğinden çünkü..çok tatlı şirin bi kız kendisi...gerçi fazlada konuşamadık ama kendimi ne bilim çok yakın hissettim...en son pilli başkanın gelmesiyle konu kapandı :D bölede bi gündü ama gün çarpışan otolarda son buldu...sürüş yeteneğimin ne kadar geliştiğini farkettim...çok güldük çok magandalık yaptım...güzeldi ama eksiklerimizde büyüktü...*ada* ve nilü çeşitli sebeblerden gelemediler...onlarıda aramızda görmek isterdik...artık başka zamana inşallah...bi daha buluşalım kendinizi özlettirmeyin....öle işte... :D

Manası yok ayrılığın
Ellerini tutuyorken hala sıkıca
Yalanlarına inandık hayatın
Laleler solmuşken şimdiden
İnanmak zor mevsimin hala bahar olduğuna

Galaksisi olmayan bir gezegen gibiyim
Ümidini yitirmiş bir savaşçı
Layık bile değilim bu yalnızlığa

Yinede direnmek lazım diyor içimdeki yabancı
Ellerim yitirmişken alevini
Lavları sönmüşken volkanlarımın
İnadına yaşamak lazım diyor
Zil çaldı hayat denilen ders bugünde bitiyor....

Ben sen olma iddiasındayım
Sen kapılarını kapamışken aşka
Ben güneş kadar yüzsüz olamıyorum
Sızamıyorum bulduğum her yarıktan
Ay oluyorum,dönüyorum karanlık yüzümü
Yinede yanıyor bir tarafım sana
Seni sevmeden yapamıyorum ...

gecenin rengine bürünüyoruz bazende gece içimizdeki çiçekler gibi açıyor ....bazen mevsime uyuyor düşlerimiz bazende kendi kışlarımızı,baharlarımızı yaratıyoruz..Güneş eskisinden daha sıcak bazen ,bazen düşler daha umutlu...Söylenecek sözler var ,iyileştirilecek yaralar güneşi gördüğünde kapıları pencereleri açmak lazım aşka ...Yaraları iileştirmek için bundan ii zaman olmaz ...

Böyle salak ruh halleriyle kalkıyorum bazen.Güzel geçen günlerin ardından sanki bir daha yaşanmicak gibi onları özlüyorum.Özlem duyduğumuz başka şeyler de var hazır özlem demişken ;) ...Umut etmek,savaşmak lazım ama askerlerinin ölmesine göz yumamayan bi komutan gibiyim artık savaşamam diyorum başka şeyler yitirme korkusu bunca yitirişin kaybedişin ardından kazanmak bile eskisi kadar cazip gelmiyor...

İşte yine birgüne başladık.Güneşi gördük ama içimizde hissedemedik ,ısınamadı ruhumuz hala..Doğal güneşler yetmiyor bazen bu tip ısınma eylemlerine kendi suni güneşimizi yaratmamız lazım geliyor ama işte onlarda doğmayınca bazen ruhumuz ,bedenimiz donup kalıyor...

DOĞ ARTIK ....SENSİZ BIRAKMA BENİ BU YABAN ELLERDE...